oglądamy, słuchamy, blogujemy
Paryż. Miasto świateł. Miasto inspiracji. Stolica kultury. Modowy pępek świata. Gdzie w Paryżu usłyszeć śpiew ptaków? Gdzie zobaczyć aktorskie gwiazdy? I gdzie usiąść przy stoliku Picassa? Zapraszam na krótki spacer po mieście. Po to by przez chwilę popłynąć z rytmem miasta!
Obrazy impresjonistów przedstawiały zazwyczaj Paryż jako miasto pełne słońca, kolorów, zatłoczonych kawiarni z osobliwymi jego mieszkańcami. W tym pstrokatym momentami świecie życie obracało się wokół tańca, pływania łódką, spacerów, pikników i wyścigów konnych. Ale Gustave Caillebotte – malarz i wielki patron impresjonistów postrzegał swoje miasto nieco chłodniej – jego wizja miasta była ciemniejsza i subtelnie ponura. Paryż Caillebotte’a to miasto, w którym mieszka również i “samotność”. Czytaj dalej Wystawa Gustave Caillebotte’a w Jacquemart-André Museum w Paryżu
Thalys, pociąg Bruksela-Paryż. Bar w wagonie czwartym oferuje swoje usługi. Raczej nie pójdę, bo mogę nie zdążyć przed Paryżem- podróż trwa godzinę i dwadzieścia minut.
Jest wczesny poranek. Pogoda piękna, za mną Bruksela, przede mną Paryż. Podróż z miasta, które we wszystkim zdaje się coś naśladować, do miasta, które jest jak primabalerina, trochę prowokująca, momentami zwykła, ale przez to nieokreślone coś- zawsze niedościgniona.
Zobaczę wystawę Odilona Redona- specjalnie założyłam ubranie w kolorze ultramaryny, żeby wpisać się w świat jego kolorów. Takich błękitów jak u Odilona Redona nie znajdziecie chyba nigdzie od sieneńskiego trecenta. Yves Klein zupełnie inaczej rozumiał ten kolor, nadawał mu zupełnie inną poetykę, inny wymiar.
Odilon Redon był chyba artystą przekornym. W czasach , gdy twórcy zasilali kolejne ugrupowania artystyczne, nawoływali do przystąpienia do nich głośnymi manifestami, on wybrał ścieżkę odrębną, w zasadzie niepopularną wśród narastających awangard.
Przetrwał. Samotny spacerowicz po świecie sztuki. Pływak długodystansowy, zanurzony w surrealistycznym myśleniu. Malował rzeczy dziwne. Nie jestem fanką tych Boschowych motywów, potworów, cyklopów nadających posępny ton jego fantastycznym wizjom. Wolę go jako malarza powiedzmy – stimmungowego, tworzącego nastroje, budującego kolorem i światłem poczucie szczególnej bezczasowości. Czytaj dalej Paryż, Odilon Redon
Już za dwa dni 21 maja 2011 roku w Paryżu zostanie odsłonięty najnowszy, wobec najsłynniejszego zabytków tego miasta, projekt jednego najwybitniejszych polskich twórców sztuki współczesnej naszych czasów – Krzysztofa Wodiczki. Najnowsza praca artysty zakłada gruntowne przeobrażenie symbolu Francji – Łuku Triumfalnego na Place Charles de Gaulle. Wodiczko chciałby utworzyć w tym miejscu Institute for the Abolition of War, w wolnym tłumaczeniu: “Instytut na Rzecz Rezygnacji z Wojny”.
Artysta wychodzi z założenia, że W dzisiejszym świecie, zwłaszcza w Europie, paryski Łuk Triumfalny musi być postrzegany jako symbol groteskowo wręcz anachroniczny. Pomnik ten jest świadkiem najtragiczniejszej i najbardziej destrukcyjnej spośród militarnych i ideologicznych przygód w historii nowoczesnej Europy
Pomysłodawcą znajdującego się na Place Charles de Gaulle w Paryżu Łuku Triumfalnego był Napoleon Bonaparte. Budowla zaczęła powstawać w 1806 roku po bitwie pod Austerlitz, a więc w szczytowym momencie potęgi Napoleona. Jednak ten gigantycznych rozmiarów pomnik wojen napoleońskich ukończony został dopiero w latach 30. XIX wieku. Cesarstwo Napoleona mobilizując 1,5 miliona ludzi rozpętało pierwszą wojnę totalną. W jej wyniku zginęło ok. 4 milionów ludzi (szacuje się, że wszystkie wojny XIX i XX wieku pochłonęły w sumie blisko 205 milionów ofiar). Czytaj dalej Nowy projekt Krzysztofa Wodiczki w Paryżu
Ta wyjątkowa wystawa zbudowana została z malarskich wypowiedzi najwybitniejszych malarzy przełomu XIX i XX wieku o Paryżu. Ze zgromadzonych w paryskim ratuszu dzieł powstała panorama życia dawnych mieszkańców stolicy Francji z jego blaskami i mrokami. Na ekspozycji znalazło się w sumie 136 dzieł i dokumentów. Są to głównie obrazy i rysunki wypożyczone z paryskiego muzeum impresjonistów d’Orsay. Wśród prezentowanych obrazów i szkiców są dzieła największych mistrzów tej epoki: Claude’a Moneta, Edouarda Maneta, Vincenta van Gogha czy Edgara Degasa, nie zabraknie też charakterystycznych tancerek Henri Toulouse-Lautreca, czy prac mniej znanych artystów, jak chociażby Stanislas Lepin.
Amazonka, 1882r., Museo Thyssen-Bornemisza, Madryd
Malarski dorobek Edouarda Maneta – ostatniego z wielkich klasyków i zarazem pierwszego malarza nowoczesności pokaże już na początku kwietnia Musee d’Orsay w Paryżu. Wśród prac i eksponatów zobaczymy między innymi rekonstrukcję wystawy w galerii La Vie Moderne, zorganizowanej w 1880 roku. Nie zabraknie też najbardziej znanych dzieł: „Śniadania na trawie” czy „Olimpii”.
Edouard Manet nazywany jest “ojcem sztuki nowoczesnej”. Był malarzem skandalizującym, chociaż on sam nigdy nie starał sie prowokować. Obrazy Maneta wywoływaly skandale, gdyż odrzucał tradycyjny, akademicki sposób malowania i konwencjonlną tematykę. To on był ojcem duchowym impresjonistów, mimo że nie wystawiał swych obrazów na wystawach przez nich organizowanych.
Czytaj dalej Manet, człowiek który wymyślił sztukę nowoczesną
