Ta wystawa zapowiada się na absolutny ‘must-see’ – tej wiosny w Tate Modern potężna retrospektywa twórczości Joana Miró – nazywanego przez samego twórcę surrealizmu Andre Bretona – jego najwybitniejszym reprezentantem. Będzie to pierwsza tak duża wystawa autora na wyspach od blisko 50 lat. Jest to niebywała okazja, aby nacieszyć oko kolekcją ponad 150 obrazów, rysunków, rzeźb i grafik pochodzących z różnych momentów z ponad sześćdziesięcioletniej kariery Miro.
Styl Miró skrystalizował się z początkiem lat 30 XX wieku. Składają się na niego żywe kolory połączone z uproszczonymi formami, kojarzącymi się z rysunkami pięcioletniego dziecka. Jego sztuka zawiera nie tylko elementy ‘powrotu do dzieciństwa’ ale również akcenty rodzimego dla Miro folkloru katalońskiego. Sam Miró lubił porównywać swoje malarstwo do poezji. W licznych pismach i wywiadach wyrażał pogardę dla konwencjonalnych metod malarskich i mówił o swym pragnieniu „zabicia”, „zamordowania” lub „zgwałcenia” ich, aby oddać przysługę bardziej współczesnym środkom ekspresji. Artysta zbudował swój własny, inspirujący język symboli, którym operował z niezwykłą wirtuozerią. Paleta symboli, z której czerpał odzwierciedlała jego wewnętrzne wizje – wyobrażenia artysty o wolności, poczucie piętrzącej się w nim wewnętrznej energii.
Rope and People I. 1935.
Na wystawie zobaczymy obrazy kluczowe i przełomowe w jego karierze – te, które dobrze znamy i rozpoznajemy, wiele prac może nas jednak zaskoczyć. W niektórych pracach wyśledzić można ukrytą pod porażająco niewinną powierzchownością, głęboko zakorzenioną, przemyślaną troskę o losy i współczesne zagrożenia ludzkości, o poczucie tożsamości na poziomie jednostki i jednostki na tle narodowym. Jak mawiał: “Ważniejszy od samego dzieła jest efekt, jaki ono wywołuje. Sztuka może umrzeć, obraz może ulec zniszczeniu. Istotne jest ziarno, które zostało zasiane. “
Obrazy na ekspozycję w Tate Modern dobrane zostały tak, aby pokazać publiczności właśnie i tę zaangażowaną politycznie odsłonę twórczości Miro. Wystawa będzie wyprawą pośród pełnych pasji wypowiedzi artysty na tematy najtrudniejsze, odnoszące się do istotnych wydarzeń politycznych w Europie, nawiązujące między innymi do protestów na paryskiej Sorbonie w maju 1968 (fot.1. “May 1968”) ale przede wszystkim do wojny domowej w Hiszpanii i wydarzeń II wojny światowej. Artystyczny dorobek Miro wobec politycznych restrykcji gen. Franco, pozostał symbolem międzynarodowej kultury, a jego wielkie abstrakcyjne obrazy z przełomu lat 60 i 70-tych stały się symbolem oporu i walki o uczciwość w okresie reżimu ‘czasie śmierci’.
Katarzyna Kucharska
‘Miro’ , Od 14 kwietnia w Tate Modern, Londyn
Portrait of Joan Miro, Barcelona 1935
Fot. 1. May 1968. 1973. Acrylic on canvas. 200 x 200 cm. Fundació Joan Miró, Barcelona, Spain,
Fot.2. Rope and People I. 1935. oil and rope on cardboard, stuck to a wooden board. 104.7 x 74.6 cm. The Museum of Modern Arts, New York, NY, USA
Fot.3. The Nightingale’s Song at Midnight and the Morning Rain. 1940. Gouache and terpentine paint on paper. 38 x 46 cm. Perls Galleries. New York, NY, USA.
Źródło: www.tate.org.uk
Artykuł przygotowany we współpracy z Galerią Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej www.napiorkowska.pl
