“…był raz piękny świat… I warto ten świat poznać. Ale każda wyprawa do pięknych światów, każda wyprawa w przeszłość, czy w nieistnienie, jest wyprawą trudną i niebezpieczną. Chociażby dlatego, że są to wyprawy, z których się nie chce, a czasami i nie można wrócić. I dlatego do takich podróży potrzebny jest przewodnik. Ktoś, kto nie tylko nas oprowadzi, pokaże, co warto zobaczyć, ale też taki ktoś, kto zarazem w razie potrzeby podtrzyma na duchu.” Takim potrzebnym przewodnikiem jest Małgorzata Rozmarynowska.
Świat, do którego zaprasza artystka jest światem dziwnym, niepokojącym, ale wciągającym. To przede wszystkim świat żydowskich miasteczek, ale nie tylko. To miejsca, które już dawno zniknęły z naszego krajobrazu, a jeżeli jeszcze gdzieś są, to bolą jak rana po wyrwanym zębie, jak fragment do korzeni wypalonej ziemi. To pamięć, która boli i której nie przywrócą już rzewne zawodzenia klarnetu klezmerskiej orkiestry. Małgorzata Rozmarynowska tworzy w nurcie naiwizującym. Jej obrazy to opowiadania o zdarzeniach z przeszłości, o fragmentach tamtej rzeczywistości.. Są niczym stare fotografie ubarwione fantazją malarki. Przeszłość – uwodzicielska i tajemnicza – staje się tu niemal namacalna, trwająca, uwieczniona.
Sztatełe , małe miasteczka, w których wszyscy się znają, lubią się i sobie ufają – kuszą. Tu ludzie są szczęśliwi, mimo, że na twarzach wielu z nich gości lekki smutek. Lekki smutek, jakby przeczucie nadciągającego końca tamtego świata. Końca, który dla nich jest przyszłą niewiadomą, a dla nas już tylko historią, czasem przeszłym.
Małgorzata Rozmarynowska urodziła się w 1955 roku. Studiowała w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych na Wydziale Malarstwa i Grafiki. Dyplom obroniła w 1981 roku w pracowni prof. Władysława Jackiewicza. Jej twórczość prezentowana była na wystawach indywidualnych i zbiorowych w Łodzi, Sopocie, Sztokholmie, Helsinkach, Nowym Jorku, Brukseli, Paryżu, Gdańsku.
Prace Małgorzaty Rozmarynowskiej można obejrzeć w Galerii Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej. Serdecznie Zapraszamy!
źródło. cyt. z tekstu Antoniego Pawlaka
Tatiana Iajgunovici
Katarzyna Kucharska