W Centrum Pompidou w Paryżu oglądać można wystawę poświęconą twórczości Pieta Mondriana i grupy artystycznej De Stijl.
W 1917 r. Piet Mondrian i Theo van Doesburg założyli grupę artystyczną o nazwie De Stijl i zaczęli wydawać magazyn pod tą samą nazwą.Ideą De Stijlu było stworzenie nowej świadomości uniwersalnej poprzez operowanie skrajnie uproszczonym językiem abstrakcji. W swojej teorii Mondrian stworzył język malarstwa przedstawiającego opierającego się na dualistycznej strukturze rzeczywistości, w której przeciwieństwa porządkowane są w układzie pion-poziom. Język ten składał się z kolorów podstawowych odpowiadających materii (czerwony, niebieski, żółty), nie-kolorów odpowiadających przestrzeni (biały, szary, czarny), oraz elementów porządkujących – linii pionowej i poziomej.
W 1920 roku poglądy poróżniły założycieli grupy De Stijl i artyści zaczęli poszukiwać uniwersalnego języka artystycznego, każdy według własnych poglądów. Wówczas Mondrian odszedł z grupy De Stijl. Artystów poróżnił upór Mondriana konsekwentnie trzymającego się swojego horyzontalno-wertykalnego neoplastycyzmu. Dla van Doesburga duże znaczenie miała praktyka, dlatego zajmował się również projektami użytkowymi.
Wystawa przedstawia dwa różne poglądy dotyczące postrzegania znaczenia postaci Pieta Mondriana w grupie De Stijl. Z jednej strony uważany jest on za głównego lidera grupy, który wyznaczał jej założenia teoretyczne, z drugiej zaś strony jego poglądy różniły się w znacznym stopniu od pozostałych członków grupy, co kwestionuje jego główny wpływ na innych twórców. Wystawa stara się skonfrontować ze sobą obydwa twierdzenia.
Wystawa czynna do 21 marca 2011 roku
Fot. Piet Mondrian, “composition en rouge, bleu et blanc II”, 1937
© Mondrian / Holtzman trust, coll. Centre Pompidou, RMN
źródło: www.centrepompidou.fr
Alicja Wilczak