styczeń 2013 – artissimo.pl

ANDRZEJ BOROWSKI „Podróże”

Andrzej Borowski jest artystą malarzem. Co jednak w rzeczywistości to oznacza? Jest to pasja i potrzeba tworzenia. Wrażliwość. Dostrzeganie piękna. Fascynacja światłem. Zachwyt detalem. Potrzeba opowiedzenia po swojemu, własnym malarskim językiem o tym, co wzrusza, zachwyca, porusza.

Andrzej Borowski szczególną inspirację znajduje w miejscach, które są malarską ziemią obiecaną. Toskania, Prowansja, południowe pejzaże. Ich mocne światło, nasycone barwy, kontrastowość. Poetyckość zaułków. Historia, którą zawierają stare, zniszczone mury. Tajemnica, którą mieszczą zarośnięte winoroślami bramy. Chłód, który przynosi cień gęstej zieleni w środku gorącego lata. Czytaj dalej ANDRZEJ BOROWSKI „Podróże”

Podziel się

“Manon Lescaut” Trelińskiego w Brukseli

Twórczość Giacomo Pucciniego łączy w sobie tradycje muzyki włoskiej i zdobycze opery niemieckiej. “Manon Lescaut” to trzecia opera włoskiego kompozytora, i pierwsza, która odniosła międzynarodowy sukces. Jej premiera odbyła się 1 lutego 1893 roku w Teatro Regio w Turynie. To właśnie wtedy Puccini po raz pierwszy użył powiększonego i wzbogaconego składu orkiestry, której instrumenty potraktował solistycznie, co było nowością we włoskiej operze. Wprowadził także motywy przewodnie, wyraźnie inspirując się dramatami muzycznymi Wagnera. Jest to więc w pełni dojrzała, wybitna opera i jako taka została entuzjastycznie przyjęta. Pierwsze publiczne wykonanie „Manon Lescaut” okazało się spektakularnym sukcesem – po premierze, publiczność zgotowała aż 30 owacji na stojąco, a fenomen tej opery, mimo upływu lat, nadal nie słabnie. Podstawą libretta stała się popularna powieść Abbé Prévosta, na kanwie której powstało kilkanaście innych oper, m.in. słynna “Manon” Jules’a Masseneta. Operę Pucciniego uznaje się za narodziny weryzmu, który zamiast baśni i historii sprzed wieków, pokazywał na scenie codzienną rzeczywistość i ówczesne problemy społeczne, przenosząc na deski sceny prawdę i realizm. Czytaj dalej “Manon Lescaut” Trelińskiego w Brukseli

Podziel się

Postscriptum – o jednym obrazie

Postscriptum

Tekst Justyny Rybackiej

O jednym obrazie

Jakiś czas temu miał miejsce finał Konkursu Fundacji im. Franciszki Eibisch. Pilnie śledziłam materiały prasowe i radiowe, które przypominały o tegorocznej edycji konkursu, o liczbie zgłoszonych artystów z całej Polski, a także o idei i koncepcji przyświecającej całemu przedsięwzięciu. Słowa profesora Eibischa – “mnie interesuje tylko malarstwo” – były wielokrotnie powtarzane.

Znalazły one także odzwierciedlenie w tegorocznej edycji konkursu, do którego zostali zaproszeni młodzi artyści – studenci ostatnich lat akademii i do dziesięciu lat po dyplomie.

Główną ideą Fundacji im. Franciszki Eibisch jest promowanie artystów malarzy, którzy swoją wrażliwością, a także znajomością warsztatu malarskiego nie tylko partycypują w tradycji polskiej szkoły malarstwa, ale także współtworzą jej nową jakość.

Kilka ujmujących historii zostało już wypowiedzianych i napisanych; moja rola ograniczy się zatem do skreślenia krótkiej refleksji o .. miłości od pierwszego spojrzenia, czy też może o swoistej chemii, która zawładnęła mną po bliższym przyjrzeniu się pracom, a właściwie, jednej z prac tegorocznej zwyciężczyni konkursu ( ex-aequo) – Ewie Prończuk Kuziak*.

Sam obraz nie jest kompozycją złożoną, nie ma zbyt dużej liczby zmiennych, które mogłyby zniekształcić lub też zafałszować odbiór właściwego przekazu.

Czytaj dalej Postscriptum – o jednym obrazie

Podziel się

“David Hockney: Bigger Picture”

W Ludwig Museum w Kolonii jeszcze do 3 lutego oglądać można wystawę “David Hockney: Bigger Picture” – poświęconą twórczości jednego z najbardziej znanych brytyjskich malarzy. Artysta kojarzony jest przede wszystkim z cyklem obrazów z motywem basenu, z których najsłynniejszym przykładem jest „A Bigger Splash”.

Czytaj dalej “David Hockney: Bigger Picture”

Podziel się

Płaszcz świętego Marcina czyli o sztuce dzielenia się

Simone Martini, Święty Marcin i biedak, Asyż

Dzielenie się nie należy do najbardziej ponętnych motywów w sztuce. Wrzucenie monety, bochenek chleba, sakiewka dla ubogich? To była codzienność możnych w dawnych czasach. Bolesław Chrobry według Galla Anonima podobno im bardziej pielgrzymował do grobu Świętego Wojciecha, tym bardziej był bosy, rozdając co miał. Królowe utrzymywały głuchych i niewidomych. Klasztory wystawiały bochny chleba dla chromych. Ale te sceny tylko czasem pojawiają się w znanych obrazach. Jeszcze rzadziej zasłużyły na płótna mistrzów. Czytaj dalej Płaszcz świętego Marcina czyli o sztuce dzielenia się

Podziel się

GALERIA SZTUKI KATARZYNY NAPIÓRKOWSKIEJ & EDWARD DWURNIK DLA WOŚP

Trzy prace Edwarda Dwurnika z motywem Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy w Brukseli zostały przekazane przez Galerię Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej i artystę na licytację na rzecz WOŚP. Prace są przedmiotem licytacji na allegro: http://aukcje.wosp.org.pl/listing?sellerId=22583483 W obrazach Edwarda Dwurnika kolorowe widoki miast zestawione są z bezkompromisowo przedstawionymi postaciami i wydarzeniami. Edward Dwurnik w dokumentuje ważne fakty historyczne umiejscawiając bohaterów swoich obrazów wokół znanych miejskich motywów. Artysta uczynił tak również w przypadku prac z motywem z Brukseli. Dwurnik przedstawia widzowi serce Brukseli, czyli Grand Place z jego XVIII-wiecznymi kamienicami. A nad tym sercem miasta – potężne serce Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy. Orkiestra gra! Czytaj dalej

Podziel się

“Korespondencje. Sztuka nowoczesna i uniwersalizm” – wystawa w ms2 w Łodzi

W Muzeum Sztuki w Łodzi oglądać można wystawę „Korespondencje. Sztuka nowoczesna i uniwersalizm”, na której zaprezentowano ponad 400 dzieł, między innymi Pabla Picassa, Andy’ego Warhola, Wassilego Kandinskiego, Paula Klee, Pieta Mondriana, Mariny Abramovic czy Meret Oppenheim.

Czytaj dalej “Korespondencje. Sztuka nowoczesna i uniwersalizm” – wystawa w ms2 w Łodzi

Podziel się