Ponad setka artystów z całego świata – młodszych i starszych. Wszyscy uwikłani w realia współczesności. Jeśli ktoś wierzy, że żyje w najlepszym ze światów, wystawy Mediations Biennale pozbawią go złudzeń. To już czwarte mediacje, a trzecie w konwencji wydarzenia odbywającego się cyklicznie co 2 lata w Poznaniu pod nazwą Mediations Biennale. Samo określenie Mediacje/Mediations zostało użyte pierwszy raz już w 1999 roku w kontekście tytułu wystawy, zorganizowanej w Centrum Sztuki Współczesnej Inner Spaces w Poznaniu. Mediations Biennale ewoluuje jako wydarzenie artystyczne i przedsięwzięcie organizacyjne – zyskuje ono charakter badawczy, porzucając formę jedynie ilustrującą.
Czytaj dalej Poznańskie Mediacje
Miesiąc: wrzesień 2012
Józef Szajna „Z cyklu Mrowiska”
Profesor Józef Szajna jest przede wszystkim kojarzony z teatrem. To właśnie w tej dziedzinie sztuki odniósł największy sukces. Malarstwo jednak, obok ukochanej scenografii, stało się również dla Szajny środkiem wyrazu traumatycznych przeżyć i tragicznych doświadczeń. Obraz „Z cyklu Mrowiska” pochodzący z kolekcji Galerii Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej w pełni oddaje naznaczony wojną charakter twórczości artysty.
Pod koniec lat siedemdziesiątych zaczął powstawać cykl niezwykle ponurych, czarno- białych obrazów, przedstawiających jakże pesymistyczną, pozbawioną wszelkiej nadziei wizję świata. Świata wojny, rzeczywistości obozów koncentracyjnych. Świata, w którym człowiek niemalże obdarty z godności, bojąc się anonimowej śmierci, poszukuje swojej utraconej tożsamości . Być może stąd metaforyczna nazwa „Mrowisko”. Człowiek w tym świecie nie ma imienia, jest nic nieznaczącym numerem – jedną z tysięcy „mrówek”.
Czytaj dalej Józef Szajna „Z cyklu Mrowiska”
Stasys Eidrigevicius
“Obserwuję uważnie ludzi wokół mnie. Przyglądam się ich twarzom, postaciom, ruchom. Z tych okruchów rzeczywistości nieustannie tworzę własny teatr gestów i sylwetek” * Stasys Eidrigevicius Czytaj dalej Stasys Eidrigevicius
Leon Wyczółkowski – wystawa w 160. rocznicę urodzin
W tym roku mija 160. rocznica urodzin Leona Wyczółkowskiego – czołowego malarza Młodej Polski. Z tej okazji Muzeum Regionalne w Stalowej Woli prezentuje wystawę poświęconą twórczości tego artysty. Czytaj dalej Leon Wyczółkowski – wystawa w 160. rocznicę urodzin
“Andrzej Wróblewski. Patrzeć wciąż naprzód”
Tytuł wystawy “Patrzeć naprzód” odzwierciedla postawę życiową artysty, który wytrwale dążył do realizacji wytyczonych sobie celów. Andrzej Wróblewski (1927-1957) – artysta malarz, teoretyk, historyk sztuki, który głęboko wierzył w sens i siłę swojej twórczości. Jego zaangażowana społecznie sztuka o niezwykle emocjonalnym przekazie inspirowała wiele pokoleń artystów. Czytaj dalej “Andrzej Wróblewski. Patrzeć wciąż naprzód”
Fluxus w MOCAKu
Od 18 października w przestrzeniach krakowskiego Muzeum Sztuki Współczesnej MOCAK można oglądać wystawę “Uwolnieni szaleńcy”, zorganizowaną z okazji 50. rocznicy powstania międzynarodowej sieci artystów Fluxus. Trudno wyobrazić sobie jak wyglądałaby sztuka dzisiaj gdyby nie istniał Fluxus. Założony w Nowym Yorku na początku lat 60-tych przez George’a Maciunasa stał się najbardziej wpływową awangardą II połowy XX wieku (pierwsze wystąpienie miało miejsce w 1961 w AG Gallery, NY). Fluxus poszerzał wąskie dyscypliny sztuki. Wielu artystów uczestniczących w tym ruchu rozwinęło później swoją twórczość w indywidualnym kierunku, reprezentującą często odmienne postawy. Największy rozkwit tego ruchu przypada na lata 60. i 70. XX wieku.
Adam Myjak w Akademii
Tadeusz Konwicki napisał kiedyś, że w rzeźbach Myjaka dostrzega (…) magiczną charyzmę, jakąś niezwykłą siłę, której dorobiliśmy się w mozolnym rozwoju naszego gatunku.
Wydobywane z głębin morza greckie brązy. Odkrywane spod warstw ziemi etruskie terakoty. Marmurowe popiersia. To najbardziej trwałe ślady cywilizacji. Ślady wspomnianego przez Konwickiego „mozolnego rozwoju ludzkiego gatunku”. Czytaj dalej Adam Myjak w Akademii
Z cyklu wokół jednego obrazu: “Lubniewice – wieczór” Jerzego Dudy-Gracza
Malarstwo Jerzego Dudy – Gracza sytuuje się gdzieś pomiędzy przestrzenią, pamięcią i czasem. Głównym tematem jego prac olejnych, a także akwarel, temper i grafik, były sceny rodzajowe i pejzaże, w których czasem widać wpływy surrealizmu i ekspresjonizmu. Do Jerzego Dudy-Gracza przylgnęła niemal natychmiast po debiucie wystawienniczym w 1970 roku etykieta rubasznego kpiarza i prześmiewcy licznych polskich wad, bacznego, a zarazem krytycznego obserwatora i komentatora PRL-owskiej rzeczywistości z jej codziennymi absurdami i anomaliami.
Obrazy Dudy Gracza były przepojone groteską, ironią ale i nostalgią oraz tragizmem. Jego malarstwo zawsze budziło silne emocje. Przedstawiając ludzi o karykaturalnie zdeformowanych ciałach oraz używając czytelnych symboli, obnażał ludzkie wady – głupotę, nietolerancję, zakłamanie, chamstwo, lenistwo, ślepą fascynację pieniądzem i kulturą amerykańską. Sam artysta tak mówił o swojej sztuce: „Maluję świat, który odchodzi, umiera, gdzie więcej jest snu, zdarzeń z dzieciństwa, świat w pejzażu przedindustrialnym. Na moich obrazach nie ma drutów telefonicznych, kabli, anten satelitarnych, samochodów, samolotów – tego wszystkiego, co zaprowadzi człowieka z powrotem na drzewo, jeżeli nadal będzie się tak intensywnie rozwijał pod tym względem.” [1]
Czytaj dalej Z cyklu wokół jednego obrazu: “Lubniewice – wieczór” Jerzego Dudy-Gracza
Alex Katz w Tate St Ives
Urodzony w 1927 roku na Brooklynie w Nowym Jorku Alex Katz jest jednym z najważniejszych i najbardziej szanowanych żyjących artystów amerykańskich. Kariera tego niezwykłego artysty obchodzącego w tym roku 85 urodziny obejmuje sześć dekad. W Tate St Ives prezentowana jest właśnie retrospektywna wystawa twórczości Katza “Give Me Tomorrow”. Zgromadzono na niej ponad 30 płócien, a także kolaże i wycinanki. Prace te stanowią doskonałą reprezentację obejmującą całokształt kariery malarza od 1950 do teraz. Czytaj dalej Alex Katz w Tate St Ives
Z cyklu wokół jednego obrazu „Toskania – Para Etruska” profesora Leszka Rózgi.
Opowieści o nadmorskich pejzażach, faunach, roztańczonych bachantkach i oliwnych gajach należą do często poruszanych tematów w twórczości profesora Leszka Rózgi. Powracającym tematem są interpretacje mitologii oraz odniesienia do źródeł cywilizacji europejskiej. Obraz „Toskania – Para Etruska I” to jedna z piękniejszych prac profesora z kolekcji Galerii Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej o tej tematyce. Czytaj dalej Z cyklu wokół jednego obrazu „Toskania – Para Etruska” profesora Leszka Rózgi.