oglądamy, słuchamy, blogujemy
Ukazała się monumentalna publikacja, która prezentuje najważniejsze polskie artystki i ich twórczość na tle przemian społeczno-kulturowych. Książka „Artystki polskie” to zbór esejów i biogramów przedstawiających sylwetki kobiet zajmujących się sztukami wizualnymi począwszy od pierwszej znanej z nazwiska twórczyni – Zofii Borawińskiej działającej w połowie XVII wieku, po najmłodsze artystki, urodzone na początku lat 80. XX wieku.
18 marca 1596 roku
Data jakich wiele. Wydarzenie epokowe.
Król Zygmunt III Waza przenosi stolicę z Krakowa do Warszawy.
Pół wieku później jego syn, Władysław IV Waza wystawi poza murami miasta, na skarpie mazowieckiej pomnik. Ufundował ojcu granitową kolumnę, a na jej zwieńczeniu postawił króla z pokrytego złotym płatkiem brązu.
Czy przypadkiem król spogląda z niej w stronę południa?
‘Okropnie Piękne’ to przewrotny ale prawdziwy tytuł wystawy w Kunsthistorisches Museum w Wiedniu. Trwająca tam do 1 maja wystawa jest ekspozycją inną niż wszystkie, zadedykowana bowiem została potworom, demonom, smokom i innym mitycznym kreaturom. Na przestrzeni lat, tematy budzące ludzkie przerażenie były chętnie podejmowane przez artystów. Czy dzisiaj nadal lubimy się bać?
Czytaj dalej Potworności w sztuce – wystawa w Kunsthistorisches w Wiedniu
Luwr po raz pierwszy we Francji prezentuje monograficzną wystawę Franza Xavera Messerschmidta, niemieckiego rzeźbiarza, nowatora w rzeźbie portretowej XVIII wieku.
Wystawa cyklu rzeźb Messerschmidta “Charakterystyczne głowy” prezentuje trzydzieści popiersi wykonanych z metalu i alabastru. Rzeźby te ukazują wyraz subtelnej inżynierii odzwierciedlającej wiele aspektów napięć ludzkiej duszy. Artysta niczym nietrudzony, wnikliwy psycholog rozpatruje problematykę i specyfikę charakterystycznych elementów twarzy człowieka. Elementów jakimi, wywołane sytuacją, są mimika i grymas. Jakże znamienne, nieodzowne są znakiem porozumiewawczym w relacjach międzyludzkich. Jakże wiele mogą powiedzieć choć bezdźwięczne, przybierając jedynie charakterystyczny dla siebie kształt. Właśnie ów kształt, wyrażający przeróżne stany duszy, krzyczy najgłośniej.
Wystawa „Początekoniec. Pojęciokształty. Poezja Konkretna” jest pierwszą prezentacją całokształtu twórczości Stanisława Dróżdża za granicą. Wystawa była wcześniej trzykrotnie prezentowana w Polsce (we Wrocławiu, Warszawie i Katowicach). Czytaj dalej Wystawa prac Stanisława Dróżdża w Dreźnie
Wystawa zorganizowana w bazylejskiej Fondation Beyeler prezentuje dzieła włoskiego mistrza górskiego krajobrazu. Widzowie maja okazję obejrzeć 45 obrazów i 30 rysunków powstałych we wszystkich fazach artystycznej kariery Giovanniego Segantiniego.
Czytaj dalej Segantini – XIX-wieczny piewca górskiego krajobrazu
Należę do tych, którzy wierzą w przetrwanie malarstwa.
Dzisiaj chcę opowiedzieć o malarzu, który do tej wiary dodał uzasadnienie. Mowa będzie o Lucu Tuymansie, ostatnim “flamandzkim prymitywie”. Kim jest artysta podziwiany przez Wilhelma Sasnala?
To malarz nie z przyzwyczajenia wierny swojemu medium, ale twórczo je podejmujący i adaptujący do malarstwa wiedzę i praktykę z innych dziedzin. Na przykład filmu, któremu w formie video art poświęcał się przez kilka lat, żeby potem wrócić do obrazu na sztalugach.
W Tate Modern w Hali Turbin mamy okazję zobaczyć kolejną niezwykłą instalację. Praca „Sunflower seeds” (Nasiona słonecznika) chińskiego artysty Ai Weiwei składa się z milionów naturalnej wielkości porcelanowych nasion słonecznika rozsypanych na powierzchni 1000 metrów kwadratowych.
W Centrum Kultury Zamek w Poznaniu trwa wystawa grafik i rysunków z kolekcji Muzeum im. ks. Józefa Jarzębowskiego w Licheniu Starym. To pierwszy tak duży pokaz tego mało znanego zbioru, który wraz z kilkoma tysiącami cennych poloników powrócił do kraju w 2007 roku.
W Zachęcie Narodowej Galerii Sztuki w Warszawie jutro rozpocznie się wystawa malarstwa Neo Raucha – najciekawszego przedstawiciela Nowej Szkoły Lipskiej. Neo Rauch jak inni artyści niemieccy z jego generacji zaczynali karierę w zjednoczonych Niemczech, ale zdążyli odebrać wykształcenie jeszcze za czasów NRD. Kiedy na zachodzie poszerzano granice sztuki, zatracając się w eksperymentach, w Lipsku wciąż niestrudzenie realizowano studia z natury, rysunek z modela i solidną konstrukcję. Czytaj dalej Szkoła lipska – Neo Rauch w Zachęcie
